Nagroda im. Kazimierza Kuratowskiego została ustanowiona w 1981 roku przez Zofię Kuratowską (lekarkę, senator RP, córkę Kazimierza), Instytut Matematyczny PAN i Polskie Towarzystwo Matematyczne. Przyznawana jest osobom, które nie ukończyły 30 lat (i które nie są laureatami nagród PTM - poza nagrodą dla młodych matematyków - ani nagrody naukowej Wydziału III PAN). Jury może rozpatrywać do nagrody kandydatury własne, laureatów nagrody PTM dla młodych matematyków oraz kandydatury nadesłane.
- termin zgłaszania nominacji: 31 III 2023
- termin ogłoszenia laureata: 1 V 2023
Wrocławscy laureaci nagrody Kuratowskiego:
- 2023 - Agnieszka Hejna IM UWr
- 2013 - Wojciech Samotij IM UWr
- 2012 - Mateusz Kwaśnicki WM PWr
- 2006 - Krzysztof Krupiński IM UWr
- 2004 - Dariusz Buraczewski IM UWr
- 2003 - Piotr Śniady IM UWr
- 1996 - Jacek Zienkiewicz IM UWr
- 1995 - Jerzy Marcinkowski II UWr
- 1993 - Waldemar Hebisch IM UWr
- 1988 - Piotr Biler IM UWr
Patron nagrody
Kazimierz Kuratowski (ur. 2 lutego 1896 w Warszawie, zm. 18 czerwca 1980 w Warszawie, do roku 1921 Kazimierz Kuratow) to jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk, członek rzeczywisty PAN i jej wieloletni wiceprzewodniczący (w latach 1957–1968). Prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego (w latach 1946–1953) i wiceprezes Międzynarodowej Unii Matematycznej. Zajmował się głównie teorią mnogości, topologią ogólną i teorią miary oraz teorią grafów (np. twierdzenie Kuratowskiego o planarności grafów). Był też autorem poczytnych podręczników akademickich.
Był synem adwokata Marka Kuratowa i Róży Karżewskiej (Kaiserstein) - córki bankiera Maurycego Karżewskiego. W 1913 ukończył humanistyczne Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Na studia matematyczne wyjechał do Glasgow (1913–1914), ale powrócił do Warszawy z chwilą uruchomienia polskiego uniwersytetu w 1915. Studia ukończył w 1918 na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1921 otrzymał stopień doktora na podstawie dwuczęściowej pracy dotyczącej aksjomatycznego ujęcia topologii przez wprowadzenie aksjomatyki domknięć i definitywnego rozstrzygnięcia zagadnienia continuów nieprzywiedlnych. Promotorem pracy był Wacław Sierpiński, bo jej faktyczny opiekun - Zygmunt Janiszewski - nie dożył obrony pracy. Jesienią 1921 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy stanowiącej rozwiązanie zagadnienia z teorii mnogości, postawionego przez matematyka belgijskiego de la Vallée Poussina. W czasie II wojny światowej wykładał na tajnym uniwersytecie w Warszawie. W 1945 ponownie rozpoczął wykłady na uruchomionym Uniwersytecie Warszawskim.
Jest pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie wraz z córką Zofią Kuratowską i jej mężem. Jego prawnuczką jest warszawska matematyczka - Joanna Jaszuńska.
